Перевод: со всех языков на все языки

со всех языков на все языки

ex duritie alvi Su

  • 1 cubo

    buī, bitum, āre
    1) лежать, покоиться (in lecto Pl; in lectīcā C; in latus dextrum, in ventrem CC); спать ( cubitum ire Cato)
    2) возлежать за столом (supra, infra aliquem VM, QC)
    cubantes PJ — возлежащие за столом, принимающие участие в трапезе
    4) сожительствовать (cum aliquo, cum aliqua Pl, Ter, Ctl)
    6) иметь наклон, быть наклонным ( tecta cubantia Lcr)
    7) лежать на склоне, быть расположенным на покатости ( Ustīca cubans H)

    Латинско-русский словарь > cubo

  • 2 cubo

    cubo, buī, bitum, āre, auf ein Lager gelehnt-, gelagert sein, ruhend liegen, auf einem Lager ruhen, a) übh.: α) v. Menschen: cubans legere quaedam solebat, Suet.: ut etiam legationes audiret cubans, Suet. – supinum (auf dem Rücken), caelum intuentem, stupidum cubuisse, Suet.: c. molliter, Cels. (vgl. senis Anchisae molliter ossa cubent! Ov.): c. in latus dextrum aut sinistrum cruribus paulum reductis, Cels.: c. in ventrem, Cels. – c. in pallio et humi, Capit.: c. in lectica, Cic.: in lecto, Plaut., Cornif. rhet. u.a.: od. bl. lecticā, Suet.: argenteis lectis, Curt. – β) v. Tieren, admonitus (canis) ostiarii calce, ut cubaret (sich zu kuschen), Petron. 64, 7. – pisces cubantes, gewöhnlich in der Tiefe der Gewässer ruhig liegende »Plattfische, Halbfische«, Col. 8, 17, 9. – γ) poet. übtr. v. Örtl., quā cubat unda freti, Mart. 5, 1, 4. – bes. v. Örtl., der Lage nach sanft sich senken, sich lehnen, cubantia tecta, Lucr. 4, 515: Ustica cubans, Hor carm. 1, 17, 11. – b) zu Tische liegen, dah. prägn. = speisen, Tafel halten, cubantem cenare, Iustin. – qui proximi ei cubuerant, Curt.: iuxta c., Suet.: c. supra, infra alqm, Val. Max. u. Curt.: c. in arbore, sub arbore, Plin.: quod meminisset, quo eorum loco quisque cubuisset, Cic. – Partiz. subst., cubantēs = die Speisenden, Plin. ep. 5, 6, 36. – c) zu Bette liegen, α) schlafen, hic fuit, hic cubuit, Ov.: cubantem puerum detonderunt, Plin. ep. – cubitum ire, Cato u. Cic., abire, Plaut., discedere, Cic. (vgl. villicus primus cubitu surgat, postremus cubitum eat, Cato): cubitum se eo conferre, Suet. – propter (dicht daneben) c., Cic.: humi sub divo, Suet.: in eo conclavi, Cic.: toro humili et instrato, Suet.: altero lecto, Val. Max. – c. aestate apertis cubiculi foribus, Suet. – dah. v. Beischlaf, cum alqa od. cum alqo, Komik. u. Catull., od. absol., zB. cubat complexus, Plaut. – β) krank zu Bette liegen, krank daniederliegen, krank liegen, auch bl. liegen (s. die Auslgg. zu Hor. sat. 1, 1, 78), haec cubat, illa valet, Ov.: cubantem disputare de alqa re, Cic.: cubans aeger, Cels. – in domo Maecenatis, Suet.: trans Tiberim prope Caesaris hortos, Hor. – plebeia in veste, Lucr. – in morbo, Plaut.: ex (infolge) duritie alvi, Suet.: puerperio, Plaut. – Partiz. subst., cubāns = der krank Liegende, der Kranke, Cels. 3, 4. p. 79, 2 D. u. ö. – / Pers. cubavit, Vulg. 2. regg. 13, 14; Isai. 34, 14; Ezech. 19, 2: cubaverint, Cael. Aur. chron. 3, 8, 148: synkop., cubaris = cubaveris, Prop. 2, 15, 17: cubasse = cubavisse, Quint. 8, 2, 20.

    lateinisch-deutsches > cubo

  • 3 krank

    krank, aeger (leidend). – aegrotus (von einer Krankheit befallen u. dadurch außer Tätigkeit gesetzt, siech). – affectus valetudine. invalidus. infirmus. imbecillus (unwohl, unpäßlich, oft euphemistisch für aeger u. aegrotus). – schwer k., graviter aeger od. aegrotans; gravi morbo aeger; gravi morbo correptus od. implicitus od. affectus: schwer u. gefährlich k., gravi et periculoso morbo aeger: tödlich k., mortifero morbo correptus od. implicitus od. affectus; mortifere aegrotans: leicht k., leviter aeger od. aegrotans; levi morbo affectus. – der k. Staat, res publica aegra (der leidende); res publica aegrota (der außer Tätigkeit gesetzte). – krank werden (erkranken), aegrotare coepisse; morbo od. (adversā) valetudine affici od. tentari od. corripi [1492]( von einer Krankheit ergriffen werden); morbum nancisci (eine Krankheit bekommen); in morbum od. in adversam valetudinem incĭdere. morbo od. in morbum implicari (in Krankheit fallen, geraten); morbum od. valetudinem contrahere (sich eine Krankheit zuziehen): tödlich k. werden, mortifere aegrotare coepisse; mortifero morbo affici; mortiferum morbum contrahere (durch, infolge von etwas, alqā re): sehr od. schwer k. werden, graviter aegrotare coepisse; gravi morbo corripi; gravi (od. graviore) morbo implicari: gefährlich k. werden, in periculosum morbum implicari: mehrmals schwer u. gefährlich k. werden, graves et periculosas valetudines aliquot experiri: leicht od. unbedeutend k. werden, leviter aegrotare coepisse; levi od. leviore morbo affici: wieder k. werden, in morbum recĭdere; de integro in morbum incĭdere: an derselben Krankheit k. werden, in idem genus morbi incĭdere: ich werde kränker, increscit valetudo. krank sein, aegrotare; aegrotum esse; morbo laborare, affectum esse; morbo vexari od. conflictari; iniquā valetudine conflictari: schwer od. sehr k. sein, graviter aegrotare: gefährlich k. sein, periculose aegrotare: tödlich k. sein, aegrotare mortifere; mortifero morbo affectum esse od. urgeri: leicht, unbedeutend k. sein, leviter aegrotare.krank liegen, -daniederliegen, in lecto iacēre od. esse, im Zshg. auch bl. iacēre od. cubare (übh. krank im Bett liegen); lecto teneri oder affixum esse (das Bett hüten müssen); aegrotare (krank sein, s. oben). – schwer k. liegen, graviter iacēre: graviter aegrotare: in jmds. Hause k. liegen, aegrum in alcis domo cubare.an etwas krank sein od. liegen, aegrum esse alqā re (leidend sein durch) etwas, z.B. vulneribus: u. gravi et periculoso morbo); aegrotare ab oder ex alqa re (durch etwas in einen Krankheitszustand versetzt sein, z.B. ab oder ex amore); cubare ex alqa re (daniederliegen an etwas, z.B. ex duritie alvi); laborare ex alqa re (an etwas leiden, z.B. ex pedibus): an der Seele, am Gemüt k. sein, ab animo aegrum esse; animus aegrotat. – jmd. krank machen, morbum alci afferre od. incutere; alqm valetudine tentare.sich krank stellen, k. tun, aegrum simulare; se aegrotare simulare; valetudinem simulare.

    deutsch-lateinisches > krank

  • 4 cubo

    cubo, buī, bitum, āre, auf ein Lager gelehnt-, gelagert sein, ruhend liegen, auf einem Lager ruhen, a) übh.: α) v. Menschen: cubans legere quaedam solebat, Suet.: ut etiam legationes audiret cubans, Suet. – supinum (auf dem Rücken), caelum intuentem, stupidum cubuisse, Suet.: c. molliter, Cels. (vgl. senis Anchisae molliter ossa cubent! Ov.): c. in latus dextrum aut sinistrum cruribus paulum reductis, Cels.: c. in ventrem, Cels. – c. in pallio et humi, Capit.: c. in lectica, Cic.: in lecto, Plaut., Cornif. rhet. u.a.: od. bl. lecticā, Suet.: argenteis lectis, Curt. – β) v. Tieren, admonitus (canis) ostiarii calce, ut cubaret (sich zu kuschen), Petron. 64, 7. – pisces cubantes, gewöhnlich in der Tiefe der Gewässer ruhig liegende »Plattfische, Halbfische«, Col. 8, 17, 9. – γ) poet. übtr. v. Örtl., quā cubat unda freti, Mart. 5, 1, 4. – bes. v. Örtl., der Lage nach sanft sich senken, sich lehnen, cubantia tecta, Lucr. 4, 515: Ustica cubans, Hor carm. 1, 17, 11. – b) zu Tische liegen, dah. prägn. = speisen, Tafel halten, cubantem cenare, Iustin. – qui proximi ei cubuerant, Curt.: iuxta c., Suet.: c. supra, infra alqm, Val. Max. u. Curt.: c. in arbore, sub arbore, Plin.: quod meminisset, quo eorum loco quisque cubuisset, Cic. – Partiz. subst., cubantēs = die Speisenden, Plin. ep. 5, 6, 36. – c) zu Bette liegen, α) schlafen, hic fuit, hic cubuit, Ov.: cubantem puerum deton-
    ————
    derunt, Plin. ep. – cubitum ire, Cato u. Cic., abire, Plaut., discedere, Cic. (vgl. villicus primus cubitu surgat, postremus cubitum eat, Cato): cubitum se eo conferre, Suet. – propter (dicht daneben) c., Cic.: humi sub divo, Suet.: in eo conclavi, Cic.: toro humili et instrato, Suet.: altero lecto, Val. Max. – c. aestate apertis cubiculi foribus, Suet. – dah. v. Beischlaf, cum alqa od. cum alqo, Komik. u. Catull., od. absol., zB. cubat complexus, Plaut. – β) krank zu Bette liegen, krank daniederliegen, krank liegen, auch bl. liegen (s. die Auslgg. zu Hor. sat. 1, 1, 78), haec cubat, illa valet, Ov.: cubantem disputare de alqa re, Cic.: cubans aeger, Cels. – in domo Maecenatis, Suet.: trans Tiberim prope Caesaris hortos, Hor. – plebeia in veste, Lucr. – in morbo, Plaut.: ex (infolge) duritie alvi, Suet.: puerperio, Plaut. – Partiz. subst., cubāns = der krank Liegende, der Kranke, Cels. 3, 4. p. 79, 2 D. u. ö. – Pers. cubavit, Vulg. 2. regg. 13, 14; Isai. 34, 14; Ezech. 19, 2: cubaverint, Cael. Aur. chron. 3, 8, 148: synkop., cubaris = cubaveris, Prop. 2, 15, 17: cubasse = cubavisse, Quint. 8, 2, 20.

    Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > cubo

  • 5 cubo

    cŭbo, ŭi, ìtúm, 1 ( perf. subj. cubaris, Prop. 2 (3), 15, 17; perf. inf. cubasse, Quint. 8, 2, 20; cf. also Neue, Formenl. II. p. 478), v. n. [cf. kuptô], to lie down.
    I.
    Of persons.
    A.
    In gen., to be in a recumbent posture, to recline: in lecticā cubans. Cic. Verr. 2, 4, 23, § 51:

    ut etiam legationes audiret cubans,

    Suet. Vesp. 24; id. Aug. 33; 43: cubans auspicatur qui in lecto quaerit augurium, Paul. ex Fest. p. 66, 5 Müll.:

    pisces cubantes = jacentes,

    flat, Col. 8, 17, 9.—Far more freq. and class.,
    B.
    With particular access. meanings.
    1.
    To lie asleep, to sleep:

    (vilicus) primus cubitu surgat: postremus cubitum eat... uti suo quisque loco cubet,

    Cato, R. R. 5, 5; cf.:

    cubitum ire,

    Cic. Rosc. Am. 23, 64; id. Div. 2, 59, 122:

    cubitum abire,

    Plaut. Most. 2, 2, 55:

    cubitum discedere,

    Cic. Rep. 6, 10, 10:

    cubitum se eo conferre,

    Suet. Aug. 6:

    cum iste cubaret, in cubiculum introductus est,

    Cic. Verr. 2, 3, 23, § 56:

    humi ac sub divo,

    Suet. Caes. 72:

    toro,

    id. Aug. 73; Ov. M. 11, 612 et saep.—
    b.
    Of sexual intercourse, to lie:

    cum aliquā (aliquo),

    Plaut. Am. prol. 112; 1, 1, 134; id. Mil. 1, 1, 65 al.; Ter. Ad. 5, 3, 65; Cat. 69, 8; 78, 4 al.— Absol., Plaut. Cist. 1, 1, 46; id. Am. prol. 132; 1, 1, 131 et saep.—
    2.
    To recline at table (cf. accumbo):

    quo eorum loco quisque cubuisset,

    Cic. de Or. 2, 86, 353:

    supra,

    Suet. Calig. 24:

    juxta,

    id. ib. 32; id. Tit. 1:

    ille cubans gaudet, etc.,

    Hor. S. 2, 6, 110.—
    3.
    To lie sick, to be sick:

    est ei quidam servus qui in morbo cubat,

    Plaut. Cas. prol. 37:

    puerperio,

    id. Truc. 2, 5, 22:

    ex duritie alvi,

    Suet. Ner. 34:

    aeger,

    id. Aug. 72.— Absol., Lucr. 2, 36:

    haec cubat, ille valet,

    Ov. H. 20, 164:

    trans Tiberim longe cubat,

    Hor. S. 1, 9, 18; 2, 3, 289; id. Ep. 2, 2, 68.—
    II.
    Of inanim. objects.
    A.
    In gen.:

    quā cubat unda freti,

    lies, extends itself, Mart. 5, 1, 4.—
    B.
    In partic., of places, to be in a sloping direction, to slope:

    cubantia tecta,

    inclining, sloping, Lucr. 4, 518:

    Ustica cubans,

    Hor. C. 1, 17, 12.— Hence, Ital. covare; Fr. couver.

    Lewis & Short latin dictionary > cubo

  • 6 duritia

    dūrĭtĭa, ae (also rarely dūrĭtĭes, Cels. 3, 24; 6, 18, 6 al.; acc.: duritiem, * Lucr. 4. 268; Cat. 66, 50; Ov. M. 1, 401; 4, 751; id. H. 4, 85 Jahn. N. cr.; abl.:

    duritie,

    Plin. Pan. 82, 6; Suet. Ner. 34), f. [durus], hardness.
    I.
    Lit.
    A.
    In gen.:

    saxi,

    Lucr. 4, 269; cf. Ov. M. 1, 401;

    and 4, 751: ferri,

    Cat. 66, 50:

    adamantina,

    Plin. 37, 11, 73, § 189:

    lactis coacti,

    id. 23, 7, 64, § 126:

    pellis,

    Ov. M. 3, 64 sq. et saep.—
    B.
    Esp., in medic. lang., induration:

    praecordiorum,

    Cels. 3, 24:

    alvi,

    Suet. Ner. 34:

    vulvarum,

    Plin. 28, 19, 77, § 250 al. —In the plur., Plin. 23, 4, 40, § 82 sq.; 28, 15, 60, § 212; 25, 5, 22, § 55; 28, 17, 70, § 234 al.—
    2.
    Of wine, hardness, harsh flavor, opp. suavitas, Plin. 14, 7, 9, § 74.—
    II.
    Trop.
    A.
    (Acc. to durus, II. A.) A severe mode of life, rigor, austerity: in parsimonia atque in duritia atque industria omnem adolescentiam meam abstinui, agro colendo, etc., Cato ap. Fest. S. V. REPASTINARI, p. 281, 23 Müll.; Plaut. Most. 1, 2, 75; id. Truc. 2, 2, 56; * Caes. B. G. 6, 21, 3; Cic. Tusc. 5, 26, 74; id. Part. 23, 81; Sall. J. 100, 5; Tac. A. 6, 34; Plin. Pan. 82, 6 al.; cf.

    transf.: qui patientiam et duritiam in Socratico sermone maxime adamārat,

    Cic. de Or. 3, 17. —
    2.
    Absence of feeling, insensibility:

    eam animi duritiam, sicut corporis, quod cum uritur non sentit, etc.,

    Cic. Dom. 36, 97; cf. id. ib. 38, 101:

    duritiā ferrum ut superes adamantaque,

    Ov. H. 2, 137;

    so in eccl. Lat. freq. cordis,

    Vulg. Matt. 19, 8; and duritia alone:

    populi,

    id. Deut. 9, 27.—
    B.
    (Acc. to durus, II.) Harshness, strictness, rigor: tua duritia antiqua, * Ter. Heaut. 3, 1, 26; Prop. 3, 12, 20 (4, 11, 20 M.).— Poet.:

    duritiae mihi non agerere reus,

    Ov. Tr. 1, 8, 46; cf.:

    oris, qui depudere didicerat,

    Sen. Const. Sap. 17.—
    C.
    (Acc. to durus, II. B.) Hardness, oppressiveness, severity:

    duritia lenitasve multarum (legum),

    Suet. Claud. 14; so,

    imperii,

    Tac. H. 1, 23:

    operum,

    id. A. 1, 35; cf.:

    caeli militiaeque,

    id. ib. 13, 35.

    Lewis & Short latin dictionary > duritia

Поделиться ссылкой на выделенное

Прямая ссылка:
Нажмите правой клавишей мыши и выберите «Копировать ссылку»